Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Σε ευχαριστώ που ήσουν μάνα μου!!!!!!

Με αυτές τις λέξεις αποχαιρέτησα την μανούλα μου στο τελευταίο της ταξίδι.Πάνε τώρα δέκα μέρες και μου είναι αδύνατον να το πιστέψω οτι δεν είναι πια κοντά μας.Εφυγε τόσο ξαφνικα τόσο γρήγορα μέσα σε 15 μέρες. Δέν θα μπω σε λεπτομέρειες.Τα έχω λίγο χαμένα νομίζω οτι τώρα θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο και θα μου πή με τον δικό της μοναδικό τρόπο<ελα κορίτσι μου τι κάνης>.Κοιμάμαι ξυπνάω και η σκέψη μου είναι κολλημένη σε εκείνη.Πόσα είχα να της πώ που δεν πρόλαβα και ας μιλούσαμε 5 φορές την μέρα στο τηλέφωνο,Αχ!!! να ξέραται τη μάνα ήταν ΒΡΑΧΟΣ.Πω!Πω! Θεέ μου πόσο αβάσταχτος είναι αυτός ο πόνος.Ολοι είμασται συγκλονισμένοι.Παρόλο που είμαι σε αυτην την ηλικία μου λείπη την χρειάζομαι την έχω ανάγκη η αγκαλιά της ηταν παντα βάλσαμο για μένα.Ο πατέρας μου είναι χάλια ψυχολογικά 53 χρονια ήταν μαζι η αδερφή μου και αυτή χαλια κάνει ότι μπορει να είναι μαζί του για να τον συνεφέρει εγώ είμαι λίγο ποιο μακριά.Ξέρω πως πρέπει να συνέλθω αλλα νιώθω απέραντη μοναξιά.Αχ! μανούλα μου που είσαι να μας παρηγορήσης.Ξέρω ότι ο χρόνος είναι γιατρός και θα απαλύνει ο πόνος μας σιγα σιγά αλλά η μάμα είναι μόνο μια και δεν θα ξεχαστεί ποτέ.Την λάτρευα και θα την λατρεύω πάντα.Σε ευχαριστώ που ήσουν μανα μου!!!!!!!!!!!!!!!